Francuska filozofia religii

Karol Tarnowski ID

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Wydział Filozoficzny

numer: 2, rok: 2019

https://doi.org/10.5281/zenodo.5528586

 

pdf

 

French Philosophy of Religion

Abstract

It is difficult to outline the synthesis of French philosophy inspired by a religion, because this concept is rich and diversified. Certainly, what is significance for this philosophy is concentrating on the concept of subject. The entire French philosophy is derived from Descartes, although the Cartesian current is just a peculiar branch of this philosophy. The map of this philosophy has been divided into three heritages: Maine de Biran andFrench philosophy of reflection, Pascal's heritage and the concept of personalism, and finally – uniquely Cartesian (in the broadest sense) heritage of phenomenology and hermeneutics
of Ricoeur. These intellectual currents are different, but related with “spirit” of French
philosophy, which is, above all, the philosophy of the experiencing and thinking subject , and his relation to God. It is also a philosophy that is most exposed to attempts of the postmodern deconstruction, e.g. by Jacques Derrida or Jean-Luc Nancy. Its permanence and timelessness, however, are proved in the volumes of Jean-Luc Marion, as well as in the still little studied work of Michel Henry, and in the admirable hermeneutic studies of Ricoeur.

 

 Key words: reflection, metaphysical desire, immanence/transcendence, donation, phenomenology


Francuska filozofia religii

Abstrakt

Zarysowanie syntezy francuskiej filozofii inspirującej się religią jest trudne, gdyż filozofia ta jest bogata i zróżnicowana.
Z pewnością znakiem rozpoznawczym tej filozofii jest skoncentrowanie się na koncepcji podmiotu: cała filozofia francuska wywodzi się z Kartezjusza, choć nurt kartezjański w tej filozofii jest jej specyficzną odnogą. Mapa tej filozofii została podzielona na trzy dziedzictwa: Maine de Birana – francuska filozofia refleksji – dziedzictwo Pascala i personalizm, wreszcie – specyficznie kartezjańskie w szerokim sensie – dziedzictwo fenomenologii oraz hermeneutyki Ricoeura. Nurty te są odmienne, ale spokrewnione „duchem” filozofii francuskiej, która jest przede wszystkim filozofią podmiotu przeżywającego i myślącego i jego relacji do Boga. Jest to też filozofia, która jest wystawiona najostrzej na próby postmodernistycznej dekonstrukcji, np. w wydaniu Jacques’a Derridy czy Jean-Luc Nancy’ego. Jej trwałość i młodość sprawdzają się jednak w kolejnych tomach Jean-Luc Mariona, we wciąż mało zbadanym dorobku Michela Henry’ego, wreszcie w budzących podziw hermeneutycznych studiach Ricoeura.

 

Słowa kluczowe: refleksja, pragnienie metafizyczne, immanencja, transcendencja, darowizna, fenomenologia


Bibliografia

Bergson H., Dwa źródła moralności i religii, tłum. P. Kostyło, K. Skorulski, Wydaw­nictwo Znak, Kraków 1993.

Bergson H., Ewolucja twórcza, tłum. F. Zna­niecki, wstęp L. Kołakowski, Wydawnic­two Zielona Sowa 2004.

Blondel M., La Philosophie et l’Esprit Chrétien, t. 1: Autonomie essentielle et con­nexion indeclinable, Paris, PUF 1944.

Blondel M., La Philosophie et l’Esprit Chrétien, t. 2: Conditions de la symbiose seule normale et salutaire, Paris, PUF 1946.

Biran M. de, Oeuvres choisies, ed. H. Gou­hier, Paris 1942.

Birand M. de, Fragments relatifs aux fondements de la morale et de la religion (1818), w: Oeu­vres choisies, ed. H. Gouhier, Paris 1942.

Duméry H., Philosophie de la Religion. Es­sai sur la signification du christianisme, 2 vol., Paris 1957.

Duméry H., Problem Boga w filozofii religii. Krytyczny rozbiór kategorii Absolutu i sche­matu transcendencji, tłum. I. Kania, przed­mowa P. Siejkowski OP, Kraków 1994.

Henry M., C’est Moi la Verité, pour une philosophie du christianisme, Seuil, Pa­ris 1996.

Henry M., Filozofia ciała, tłum. M. Frankiewicz, D. Adamski, Wydaw­nictwo Homini, Kraków 2012.

Journal intime de Maine de Biran, publié avec un Avant-propos, une Introduction et des Notes par A. de Lavalette Monbun, Paris 1927.

Lévinas E., Całość i nieskończoność. Esej o ze­wnętrzności, tłum. M. Kowalska, Wydaw­nictwo Naukowe PAN, Warszawa 2012.

Marcel G., Dziennik metafizyczny (wybór), tłum. E. Wende, wybrał K. Tarnowski, tłum. oprac. S. Cichowicz, Instytut Wy­dawniczy PAX, Warszawa 1987.

Marcel G., Być i mieć, tłum. P. Lubicz, In­stytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1986.

Marcel G., Od sprzeciwu do wezwania, tłum. S. Ławicki, Wydawnictwo PAX, Warszawa 1965.

Marion J.-L., Bóg bez bycia, tłum. M. Fran­kiewicz, wprowadzenie K. Tarnowski, Wydawnictwo Znak, Kraków 1996.

Marion J.-L., Będąc danym. Esej o fenomeno­logii donacji, tłum. i wstęp W. Starzyński, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 2007.

Nabert J., Essai sur le mal, Paris 1970.

Nambert J., Le désir de Dieu, Paris 1966.

Nancy J.-L., Déconstruction du christiani­sme, 1: La déclosion, Galileé « La philo­sophie en effet», Paris 2005.

Nédoncelle M, La réciprocité des conciences, es­sau sur la nature de la personne, “Philosophie de l’Esprit, ed. Aubier montaigne 1942.

Pascal B., Myśli, tłum. T. Żeleński (Boy), przyg. do druku M. Tazbir, Insty­tut Wydawniczy PAX, Warszawa 1968.

Ricoeur P., Symbolika zła, tłum. S. Cicho­wicz, M. Ochab, Warszawa 2015.

Ricoeur P., Myśleć biblijnie, tłum. E. Muko­id, M. Tarnowska, Kraków, Znak 2003.

Ricoeur P., Nazwać Boga. Teksty Paula Ri­coeura, tłum. i oprac. R. Grzywacz, Wy­dawnictwo WAM, Kraków 2011.

Tarnowski K., Główne nurty współcze­snej francuskiej filozofii religii, w: Od filo­zofii refleksji do hermeneutyki, red. J. Bar­cik, Wydawnictwo Naukowe PAT, Kra­ków (brak roku wydania), s. 5–20.

Weil S., Świadomość nadrzyrodzona (wybór myśli), tłum. A. Olędzka-Frybesowa, In­stytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1965.


Artykuły z numeru jesień 2019 [nr 2(5)/2019]

Krystyna Bembennek, Zbyszek Dymarski

Sekularyzm i postsekularyzm w czynie i myśli. Przypadek Francji

Krystyna Bembennek, Zbyszek Dymarski
Sekularyzm i postsekularyzm w czynie i myśli. Przypadek Francji


Autorzy artykułu starają się rozpoznać i opisać procesy, które doprowadziły do silnego zlaicyzowania społeczeństwa francuskiego. Zwracają oni uwagę, że rozwijały się one, prowadzone nie siłą „naturalnych” praw rozwoju społecznego, ale były wynikiem przemyślanej polityki rządzących. Przełomowym wydarzeniem dla tego procesu była rewolucja 1789 roku. Ugrupowania które wówczas przejęły władzę oraz ich następcy, modyfikowały prawa, reformowały systemy edukacji, odbierały majątki i budynki kościelne duchowieństwu. Oczywiście oświeceniowe idee wolności, równości i braterstwa dla wszystkich, były bardzo atrakcyjnym programem przemian, ale bez wspomnianych środków nacisku, a niejednokrotnie przymusu, kształt i zasięg laicyzacji we Francji byłby zdecydowanie inny.

Czytaj więcej...

Karol Tarnowski

Francuska filozofia religii

Karol Tarnowski
Francuska filozofia religii


Zarysowanie syntezy francuskiej filozofii inspirującej się religią jest trudne, gdyż filozofia ta jest bogata i zróżnicowana. Z pewnością znakiem rozpoznawczym tej filozofii jest skoncentrowanie się na koncepcji podmiotu: cała filozofia francuska wywodzi się z Kartezjusza, choć nurt kartezjański w tej filozofii jest jej specyficzną odnogą. Mapa tej filozofii została podzielona na trzy dziedzictwa: Maine de Birana – francuska filozofia refleksji – dziedzictwo Pascala i personalizm, wreszcie – specyficznie kartezjańskie w szerokim sensie – dziedzictwo fenomenologii oraz hermeneutyki Ricoeura. Nurty te są odmienne, ale spokrewnione „duchem” filozofii francuskiej, która jest przede wszystkim filozofią podmiotu przeżywającego i myślącego i jego relacji do Boga. Jest to też filozofia, która jest wystawiona najostrzej na próby postmodernistycznej dekonstrukcji, np. w wydaniu Jacques’a Derridy czy Jean-Luc Nancy’ego. Jej trwałość i młodość sprawdzają się jednak w kolejnych tomach Jean-Luc Mariona, we wciąż mało zbadanym dorobku Michela Henry’ego, wreszcie w budzących podziw hermeneutycznych studiach Ricoeura.

Czytaj więcej...

Urszula Zbrzeźniak

Foucault i tradycja patrystyczna

Urszula Zbrzeźniak
Foucault i tradycja patrystyczna


Artykuł poświęcony jest zagadnieniu historii wczesnego chrześcijaństwa w dziele Michela Foucault. Jego celem jest ukazanie centralnego miejsca, jakie zajmują pisma Foucaulta dotyczące tradycji patrystycznej w jego projekcie genealogii współczesności. W jego ujęciu chrześcijaństwo w zasadniczy sposób zmieniło i typ relacji, jaką jednostka ustanawia ze sobą, i relację wobec prawdy. Ostatecznie, chrześcijaństwo, a dokładniej chrześcijański monastycyzm, ukazuje się jako warunek możliwości władzy znanej jako władza dyscyplinarna.

Czytaj więcej...

Maria Urbańska-Bożek

Ewolucja poglądów Henriego Bergsona na temat natury Boga i jej społeczny wymiar

Maria Urbańska-Bożek
Ewolucja poglądów Henriego Bergsona na temat natury Boga i jej społeczny wymiar


Celem artykułu jest zaprezentowanie kierunku ewolucji poglądów Bergsona w kwestii natury Boga. Transformacja światopoglądowa francuskiego filozofa dokonała radykalnego zwrotu od Boga rozumianego jako akt twórczy i energię do Boga osobowego, którego istotą jest miłość. Wskażemy również potencjał myśli Bergsona, który najwyraźniej zaznacza się w etyce i oraz roli jednostki w rozwoju społeczeństw otwartych. Istotny udział w kształtowaniu się tego rodzaju społeczeństw ma święty/mistyk. Dla Bergsona święty jest zapowiedzią nowego człowieka, posługującą się nowym sposobem myślenia. To człowiek dialogu, ktoś duchowo silny, wolny, a także otwarty na wyzwania i innych ludzi. Francuski filozof pragnie przezwyciężyć dotychczasowe myślenie o Innym jako obcym i zbudować fundamenty wspierające dialog społeczny i religijny.

Czytaj więcej...

Łukasz Dominiak

Socjologia jako etyka. Rozwoj społeczny wspierany nauką według Luciena Levy-Bruhla i Émila Durkheima

Łukasz Dominiak
Socjologia jako etyka. Rozwoj społeczny wspierany nauką według Luciena Levy-Bruhla i Émila Durkheima


Tekst zwraca uwagę na jednego z mniej popularnych filozofów francuskich – Luciena Lévy-Bruhla. Rozwija on swój wyjątkowy projekt nauk społecznych jako etyki praktycznej, zaprezentowany w “La Morale et la sciences des moeurs” w 1903 roku. W tej książce argumentuje, że społecznik pełni rolę świeckich strażników i przedstawicieli zmian moralnych. Ten scjentyzm i ideologia pozytywistyczna zostały wykorzystane do wzmocnienia nowo powstałej socjologii Durkheima i były ściśle związane z polityką edukacyjną III Republiki Francuskiej.

Czytaj więcej...

Zbyszek Dymarski, Michał Kaczmarczyk, Krzysztof Mech, ks. Krzysztof Niedałtowski

Debata – czy można myśleć religijnie w XXI wieku?

Zbyszek Dymarski, Michał Kaczmarczyk, Krzysztof Mech, ks. Krzysztof Niedałtowski
Debata – czy można myśleć religijnie w XXI wieku?

Czytaj więcej...

Michał Wróblewski

Cztery fazy poglądów Jerzego Prokopiuka

Michał Wróblewski
Cztery fazy poglądów Jerzego Prokopiuka


Jerzy Prokopiuk jest polskim tłumaczem, szczególnie zainteresowanym ezoteryką. Swój światopogląd określa dwoma pojęciami: teoantropocentryzm i duchowy holizm. Główną inspiracją jest dla niego antropozofia Rudolfa Steinera, a także psychologia głębi stworzona przez Carla Gustava Junga. Prokopiuk uważa Steinera i Junga za neognostyków lub gnostyków transformacji. Gnoza transformacji jest bardziej optymistyczna niż pesymistyczna stara gnoza zaczerpnięta z czasów starożytnych. Gnoza transformacyjna, próbująca przekształcić pojedynczych ludzi, a także całe życie społeczne, jest zalążkiem Ruchu New Age. Prokopiuk staje się popularyzatorem New Age w Polsce, publikując ponad pięćset esejów i dwadzieścia dwie książki o ezoteryce, ale jego późniejsze prace są znacznie bardziej pesymistyczne. Stąd światopogląd Prokopiuka ma cztery fazy. Pierwszą faze zauważa się, kiedy jest młodym pesymistą, rozczarowanym religią katolicką, ale nie zainteresowanym materialistycznym światopoglądem. Druga faza uwidacznia się, kiedy Prokopiuk poznaje antropozofię i mysl Roberta Waltera – polskiego antropozofa. Trzecia faza pojawia się, kiedy Prokopiuk buduje swój oryginalny światopogląd, czerpiąc inspiracje z różnych tradycji ezoterycznych i skupia się na New Age. I faza czwarta, kiedy wraca do swoich młodzieńczych wątpliwości.

Czytaj więcej...

Bibliografia Jerzego Prokopiuka

opracował Michał Wróblewski

Bibliografia Jerzego Prokopiuka

opracował Michał Wróblewski


Czytaj więcej...

Maria Urbańska-Bożek

Kulturalny barbarzyńca jako czuły artysta życia

[recenzja: Sabina Kruszyńska, Kulturalny Barbarzyńca. Fenomenologia radykalna Michela Henry’ego jako filozofia sztuki życia]

Maria Urbańska-Bożek
Kulturalny barbarzyńca jako czuły artysta życia,


recenzja: Sabina Kruszyńska, Kulturalny Barbarzyńca. Fenomenologia radykalna Michela Henry’ego jako filozofia sztuki życia.

Czytaj więcej...

Maria Urbańska-Bożek

Trud wiary w każdym czasie

[recenzja: Józef Majewski, Wiara w trudnych czasach]

Maria Urbańska-Bożek
Trud wiary w każdym czasie,


recenzja: Józef Majewski, Wiara w trudnych czasach.

Czytaj więcej...

Maria Urbańska-Bożek

Sprawozdanie z IV edycji ogólnopolskiego cyklu konferencyjnego Oblicza sacrum w kulturach i cywilizacjach

Maria Urbańska-Bożek
Sprawozdanie z IV edycji ogólnopolskiego cyklu konferencyjnego „Oblicza sacrum w kulturach i cywilizacjach”

Czytaj więcej...